Θα μπορούσε να ήταν και χωρίς ερωτηματικό ο τίτλος. Το ότι δεν «υπάρχει» διοίκηση στον κλάδο είναι βέβαιο. Το σύνολο των δικαστικών επιμελητών που αγαπάνε το λειτούργημα που υπηρετούν και βιοπορίζονται απ’ αυτό, το καταλαβαίνει. Αλλά να γίνει ανυπόληπτος ο κλάδος των δικαστικών επιμελητών στην κοινωνία και στους όμορους χώρους πάει πολύ.
Διαβάσατε τις προηγούμενες ημέρες, άρθρα του συναδέλφου Βασίλη Χρήστου για την παντελή απουσία της διοίκησης για σημαντικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την επιβίωση των δικαστικών επιμελητών.
Πρώτον.
Οι επιστημονικοί φορείς επισκέφθηκαν τον Διοικητή του ΕΦΚΑ και συζήτησαν για το ζήτημα των ασφαλιστικών εισφορών και ακόμα τη μείωσή τους. Οι δικαστικοί επιμελητές δεν ήταν παρόντες στη σημαντική αυτή συνάντηση που μας αφορά, όταν τα προηγούμενα χρόνια ήταν οι μπροστάρηδες στις συναντήσεις, τις επαφές και συσκέψεις των επιστημονικών φορέων, για οποιοδήποτε ζήτημα μας αφορούσε από κοινού και όχι μόνο.
Δεύτερον.
Οι δικηγόροι επισκέφθηκαν τον Πρόεδρο Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής για κατάργηση ή την ουσιαστική μείωση του ΦΠΑ στις δικηγορικές υπηρεσίες.
Το ζήτημα αυτό αφορά πρωτίστως τους δικαστικούς επιμελητές και έχουμε ισχυρά επιχειρήματα να το υποστηρίξουμε, περισσότερο από κάθε άλλο νομικό κλάδο. Πόσο μάλλον αυτή την εποχή που θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η μείωση του ΦΠΑ θα μείωνε το κόστος της εκτέλεσης, και θα ήταν πιο εύκολη για τους οφειλέτες η ρύθμιση των οφειλών τους. Θα μπορούσαμε να το «επιβάλλουμε» έχοντας και συγκριτικά στοιχεία από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεδομένου ότι προωθείται σχέδιο οδηγίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή – στην οποία συμμετέχουν και δικαστικοί επιμελητές από την Διεθνή Ένωση – με σκοπό την ομογενοποίηση των καθεστώτων ΦΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Συγκεκριμένα, προβλέπει δύο μόνο κλίμακες για όλα τα κράτη – μέλη, με κατώτατο συντελεστή το 5%, ενώ παράλληλα, αφήνει, κατά τα λοιπά, στη διακριτική ευχέρεια των κρατών – μελών να καθορίσουν το ύψος των συντελεστών κάθε κλίμακας.
Οι δικαστικοί επιμελητές λοιπόν, και εδώ εκκωφαντικά απόντες. Προφανώς, κανένας δεν έλαβε σοβαρά υπόψη από τους άλλους φορείς να προσκαλέσει και τον Πρόεδρο της ΟΔΕΕ. Γιατί; Θα αναρωτηθούμε. Μήπως έχουν πειστεί πλέον ότι και να τον καλέσουν δεν έχει κανένα νόημα η παρουσία του; Ή μήπως η παρουσία του ενδεχομένως να είναι και αρνητική στο τραπέζι των συζητήσεων;
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι ο ίδιος δεν ήθελε με την παρουσία του να προσδώσει κύρος (!) στους άλλους επιστημονικούς φορείς και γι’ αυτό απουσίαζε. Όλα είναι πιθανά εδώ που έχουν φθάσει τον κλάδο. Ή μπορεί να έχει στο μυαλό του ότι αφού θα τα καταφέρουν οι άλλοι νομικοί φορείς ούτως ή άλλως, θα συμπεριλάβουν και εμάς στις μειώσεις. Γιατί λοιπόν να κουραζόμαστε;
Θα μοιράσουμε, ενδεχομένως – θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς – και λίγο σανό στους συναδέλφους και θα τους πείσουμε ότι δώσαμε σκληρές μάχες για να πετύχουμε. Αν δεν θέλουν σκέτο σανό θα τους σερβίρουμε σανό σούπα (!), σανό φρικασέ (!), σανό ραγού (!) … ότι επιθυμεί ο καθένας. Με τέτοιες συμπεριφορές όμως ο κλάδος δεν έχει μέλλον.
Για να γίνεις πρόεδρος ή συνδικαλιστής, πρέπει να διαπνέεσαι από ανιδιοτελή κίνητρα για συνεχή προσφορά και από ειλικρινές όραμα για τον κλάδο σου. Να έχεις ακόμη, τέτοια αυτοπεποίθηση που να πιστεύεις ότι υπηρετώντας τον κλάδο σου θα αφήσεις το θετικό ίχνος σου. Θα αλλάξεις προς το καλύτερο λίγα έστω πράγματα. Και να αποδέχεσαι – δυστυχώς – και τον κίνδυνο ότι ο επόμενος στη διοίκηση του κλάδου μπορεί να γκρεμίσει, μόλις αναλάβει, ό,τι εσύ έχτιζες καθ’ όλη τη θητεία σου.
Από τους δικαστικούς επιμελητές όμως, εκείνους που έχουν ειλικρινή οράματα, εξαρτάται αν θα οδηγηθεί οριστικά ο κλάδος στην ανυποληψία και κατά συνέπεια θα γκρεμιστούν όλα όσα είχαν κτιστεί τα προηγούμενα χρόνια.
Οι καιροί ου μενετοί.