Με έκπληξη μου συνειδητοποιώ ότι άνθρωποι και παρατάξεις που θέλουν να ηγηθούν στον κλάδο, που πεισματικά ζητούν την ψήφο μας, που περιστασιακά εμφανίζονται ως επικριτές των πάντων και των όλων, και επιλεκτικά ως σωτήρες και απελευθερωτές του κλάδου, δεν έχουν κανένα πρόγραμμα κανένα σχέδιο, αλλά και καμία σκέψη, διαφορετική, τα τελευταία δέκα χρόνια.
Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα για αυτούς τα τελευταία 4-5 χρόνια. Βέβαια στο λεξιλόγιό τους έχουν προστεθεί τώρα λέξεις όπως «αντιμνημονιακό», «αγώνας», «αντεργατικό», «μάχη», «κλαδικά ζητήματα», «αντιδημοκρατικό», «αντισυνταγματικό» κ.α.
Όμως η λογική τους είναι όλα αυτά τα ζητήματα αφορούν την υπόλοιπη κοινωνία, αφορούν άλλους κλάδους που πλήττονται από την λιτότητα της εποχής και από μία Τρόικα η οποία ράβει και ξηλώνει κυρίως, ότι θέλει όπως θέλει χωρίς να ρωτάει και να λογοδοτεί. Σύμφωνα με την λογική τους, εμείς ως Κλάδος δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα, είμαστε στο απυρόβλητο, είμαστε «αόρατοι» για ολόκληρη την κοινωνία και την νέα τάξη πραγμάτων που αντιλαϊκά επιβάλλεται στην χώρα μας. Εμείς έχουμε ΦΕΚ – Αμοιβές με Προεδρικό Διάταγμα ακούω συνεχώς. Και οι χιλιάδες απολυμένοι άνεργοι σήμερα για τους οποίους θλιβόμαστε, με κάποιο τέτοιο ΦΕΚ είχαν διοριστεί, με κάποια ανάλογη Υπουργική απόφαση, και οι μισθοί όσων παρέμειναν στο Δημόσιο, πάλι με κάποιο νέο ΦΕΚ συρρικνώθηκαν στα επίπεδα που είναι σήμερα. Στον Ιδιωτικό τομέα όπου δεν υπάρχει βέβαια ΦΕΚ, γίνεται η σφαγή των μυρίων, επικρατεί ο Νόμος της Ελεύθερης Αγοράς !!!
Εμείς όμως, οι Δικαστικοί Επιμελητές έχουμε ΦΕΚ . Continue reading Ο ΥΠΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ