Ιστορίες από την Παλιά Αθήνα
Μια καθ’ όλα μορφωτική επίσκεψη στη παλιά Βαρβάκειο …
(Ακολουθεί αυτούσιο άρθρο από την ηλεκτρονικής έκδοση του Πρώτου Θέματος, και στο τέλος ακολουθεί μια σύντομη παράγραφος σχολίων από εμένα.)
“Ψωνίζω καβάλα” είναι μια απαξιωτική έκφραση που χρησιμοποιούσαν τα παλιά χρόνια οι κρεοπώλες, ιχθυοπώλες και μανάβηδες γι’ αυτούς που ψώνιζαν βιαστικά, από μακριά, χωρίς δηλαδή να πλησιάσουν το εμπόρευμα, να το ψάξουν και να το εκτιμήσουν σωστά και εκ του “σύνεγγυς”. Εδώ όμως που τα λέμε, άμα είσαι άσχετος και προκειμένου περί… ψαριών, τι να κάνεις;
Ας επιχειρήσουμε λοιπόν να μπούμε στην ψαραγορά κάπου το 1920, ελπίζοντας όλο και κάτι να μάθουμε, μπας και γίνουμε λιγότερο άσχετοι!
«Εις την καρδιάν της Κεντρικής Αγοράς, υπό το υαλοσκεπές, το θέαμα των Αθηναίων αγοραζόντων ψάρια είνε αρκετά ενδιαφέρον. Όταν μάλιστα ο θεατής κατάγεται από κανένα “ψαρότοπο”, το θέαμα είνε και διασκεδαστικόν. Διότι σχεδόν κατά κανόνα, οι χερσαίοι είνε πολύ αδαείς εις την προμήθειαν αυτήν. Δεν γνωρίζουν ποια ψάρια είνε καλής ποιότητος, απατώνται εις τον βαθμόν της νωπότητός των, εις το είδος, εις τα ονόματά των, εις την προέλευσίν των και αφήνωνται ανυπεράσπιστοι εις τους δόλους των πωλητών.
Ιδού π.χ. ένας μαρμάρινος πάγκος ιχθυοπώλου. Λαμποκοπούν οι σωροί των ψαριών επί των οποίων ο παμπόνηρος καταστηματάρχης περιφέρει το μεγάλο σφουγγάρι και τα ραντίζει ανά τρία λεπτά. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία. Ένας σωρός από κυανίζουσας μένουλες, άλλος σωρός από σαργούς με τον μαύρον φιόγγον εις την αρχήν της ουράς και τον άλλον εις τον λαιμόν, παρά πάνω ένα πλήθος μπάφες παρατεταγμένες εις την σειράν ως νεοσύλλεκτοι και εις το κέντρον του πάγκου ολόκληρος λόφος ιχθυδίων αντιπροσωπευόντων τον μικρόκοσμον των Ελληνικών όρμων. Continue reading Ψωνίζοντας ψάρια… “καβάλα”