Επειδή το ερχόμενο Σάββατο όλοι εμείς θα κληθούμε να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα και να ψηφίσουμε για να επιλέξουμε αυτούς που την επόμενη τριετία θα διαχειριστούν τις τύχες του κλάδου τόσο σε συλλογικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο, σκεφτόμουν να γράψω για την υπεροχή των θέσεων της ΠΡΟ.ΣΥ.Δ.Ε. έναντι των άλλων παρατάξεων (υποκειμενική άποψη θα μου πείτε), να αναλύσω κάποιες από τις θέσεις της παράταξης προκειμένου οι συνάδελφοι να πάνε λίγο πιο διαβασμένοι στην κάλπη και να αναδείξω τις αντιφάσεις προγραμμάτων αλλά και θέσεων υποψηφίων όπως για παράδειγμα:
-Να είσαι ταγμένος κατά του πτυχίου νομικής και ταυτόχρονα να διεκδικείς νέα ύλη
ή
-Να είσαι υπέρ της προείσπραξης και να θες επιστροφή στο προηγούμενο ΦΕΚ
ή
-Να έχεις ταχθεί ανοιχτά υπέρ της κατάργησης της Ομοσπονδίας και ταυτόχρονα να είσαι υποψήφιος αντιπρόσωπος της
ή
-Να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου για χρόνια ολόκληρα «κωπηλατώντας» στις εργασιακές γαλέρες των ολιγαρχών δικαστικών επιμελητών, με 4000 και 5000 επιδόσεις τον χρόνο, παριστάνοντας τον «κωφάλαλο» και όταν στερεύει η βρύση να μεταμορφώνεσαι σε «πασιονάρια».
Έλεγα να γράψω κι άλλα, ίσως και μερικά προεκλογικά… κλισέ. Αποφάσισα όμως να ασχοληθώ με τους συναδέλφους εκείνους, κυρίως τους νεότερους, που δεν έχουν αρκετή δουλειά και είναι πιο ευάλωτοι και ευκολόπιστοι σε υποσχέσεις του τύπου «δουλειά θες; εγώ είμαι εδώ». Ναι, η αγανάκτηση και η ανασφάλεια τους σε κάποιο βαθμό είναι δικαιολογημένη. Όμως, οδηγός στις δύσκολες αυτές ώρες που περνά ο κλάδος πρέπει να είναι η φρόνηση και η κοινή λογική. Πιστεύουν αλήθεια ότι είναι οι μοναδικοί αποδέκτες τέτοιων υποσχέσεων; Πιστεύουν αλήθεια ότι οι δουλειές μοιράζονται; Πιστεύουν αλήθεια ότι ακόμα και αν γίνει πραγματικότητα μια τέτοια υπόσχεση ως αντάλλαγμα θα απαιτηθεί μόνο η ψήφος τους;
Θα τοποθετηθώ σε πρώτο πρόσωπο που έχει μια αμεσότητα, μήπως και σε κάνω να δεις, ακόμα και αν σε απογοητεύσω, τον κόσμο χωρίς ροζ γυαλιά. Λυπάμαι!! αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι αυτό που τάζουν σ’ σένα το υπόσχονται και σε δεκάδες άλλους και ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος που είναι πιο «κολλητός» από εσένα. Λυπάμαι!! αλλά δεν είσαι δημόσιο υπάλληλος, είσαι δημόσιος λειτουργός – ελεύθερος επαγγελματίας και θα πρέπει κάθε μέρα να αποδεικνύεις την αποτελεσματικότητά σου, τις γνώσεις, την αξιοπιστία και τον επαγγελματισμό σου, αλλιώς δουλειά «πάπαλα». Λυπάμαι!! αλλά αν δεχθείς, έστω και μία φορά, να γίνει η ψήφος σου προϊόν συναλλαγής θα είσαι για χρόνια «όμηρος» αυτής σου της επιλογής. Λυπάμαι!! αλλά έτσι είναι και όσο πιο νωρίς το καταλάβεις τόσο το καλύτερο. Και αν εξακολουθείς να θεωρείς ότι αυτό που ηχεί ευχάριστα στα αυτιά σου είναι η αλήθεια, Λυπάμαι!!
Είναι συνήθως ΨΕΜΑ. Στις εκλογές μην ψηφίσεις από υποχρέωση, ψήφισε από επιλογή.
Σήμερα δε θα γκρινιάξω. Πάμε γερά. Δεν είμαστε τέλειοι όπως λέει και κάποιος κάπου αλλού, αλλά είμαστε οι καλύτεροι.
Πολύ επιτυχημένη και μεστή η άποψή σου, πάνω σ’ αυτό το θέμα, συνάδελφε Δημήτρη, ΜΑΚΑΡΙ οι νέοι συνάδελφοι να μπορούν να εξασφαλίζουν εργασιακή ύλη με το που ξεκινούν την καριέρα τους, και να καταφέρνουν να σταθούν στα πόδια τους, χωρίς την βοήθεια άλλων “καλοθελητών”, ΜΑΚΑΡΙ να υπήρχε μοίρασμα της επίμαχης ύλης του Δημοσίου και των Πιστωτικών Ιδρυμάτων (άρθρο 139 παρ. 2), ΜΑΚΑΡΙ να υπήρχε κάποιο ανα τακτά διαστήματα διανεμόμενο μέρισμα, που θα βοηθούσε τους αδυνάτους συναδέλφους που είναι κυρίως οι νέοι, (άρθρο 51), ΜΑΚΑΡΙ να αναγνωριζόμαστε όλοι ως ισότιμος κρίκος ανάμεσα στα νομικά επαγγέλματα (πτυχίο Νομικής – εξίσωση με πτυχίο Νομικής), ΜΑΚΑΡΙ να συνέβαλε και η ηλεκτρονική εξέλιξη, όπου οι νεότεροι έχουν έφεση και πλεονεκτήματα, στην μετεξέλιξη του κλάδου (ηλεκτρονικές επιδόσεις, δημοσιεύεις, εγγραφές στα κτηματολόγια κ.λ.π.), ΜΑΚΑΡΙ να υπήρξε αύξηση της ύλης μας και περισσότερη δουλειά για όλους (διεκδίκηση νέας ύλης με βάση το πτυχίο νομικής), ΜΑΚΑΡΙ να μπορούσαμε να καταπολεμήσουμε τον αθέμιτο ανταγωνισμό, ώστε όλοι μας να έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες πρόσβασης σε πηγές δουλειάς, που “λυμαίνονται” μόνο μερικοί (WEB εφαρμογή και Ηλεκτρονικό Βιβλίο), ΜΑΚΑΡΙ όλοι οι συνάδελφοι να πιστέψουν στο μέλλον, και το έργο της ΠΡΟ.ΣΥ.ΔΕ.
Ξέχασες το ακόμα πιο τραγελαφικό αγαπητέ φίλε Δημήτρη:
Να έχεις αιχμή του δόρατος της προεκλογικής σου εκστρατείας το ΑΡΘΡΟ 51 και να το έχεις “κάψει” όχι μία αλλά ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ.
Και δυστυχώς να υπάρχουν συνάδελφοι που να καταπίνουν αμάσητα όλα τα ανωτέρω.