Το 2016 – 2017 σηματοδοτεί μία σειρά από σημαντικά γεγονότα στον κλάδο μας, εκτός από τα θετικά Π.Χ χοροί, θέατρα, πίτες, “ντιριντάχτα” …αμέτρητα SMS για ψύλλου πήδημα!!! και τα άνευ νοήματος επικοινωνιακά τερτίπια, υπάρχουν και πολλά αρνητικά, και όχι με ευθύνη τρίτων, όπως έχουμε πάντα συνηθίσει να καθαγιάζουμε τις μικρότητες και αποτυχίες μας. Και αυτό είναι ένας από τους σοβαρούς κινδύνους της λειτουργίας μας, δηλαδή ο μύθος της αθωότητας και της ανευθυνότητάς μας. Ότι δηλαδή είμαστε άμεμπτοι, για τα πάντα αθώοι και ότι για όλα, μα για όλα που συνέβησαν και συμβαίνουν σε βάρος μας ή κατάληξαν να είναι αρνητικά, φταίνε αποκλειστικά κάποιοι άλλοι.
Δόθηκε μια λαϊκή εντολή κατά πλειοψηφία στην παράταξη του κ. Μήτση για να διαχειριστή τον κλάδο τα επόμενα χρόνια.
Διαψεύδεται όμως το αποτέλεσμα και καταλογίζεται από πολλούς ως μεγάλο λάθος.
Δυστυχώς ο κλάδος δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων περνώντας ένα θλιβερό μήνυμα ότι βρίσκεται με διοίκηση μικρότερη των περιστάσεων, ικανοτήτων και αναγνωρίσεως. Απόλυτα ασταθής και χωρίς στρατηγική. Αν σε όλη τη διάρκεια της θητείας της συνεχίσει με αυτό τον τρόπο διοίκησης θα πάμε σε ολική καταστροφή χωρίς αμφιβολία.
Παιχνίδια τακτικής ‘δεν παίζονται’ όταν πιεζόμαστε από παντού και πρέπει να εξελιχτούμε.
Είναι αυτονόητο ότι η νέα διοίκηση δεν έλαβε υπόψη τις προτάσεις μας, τις προβλέψεις μας και να ζητήσει τη συνδρομή μας με όλα τα μέσα και να επιδιώξει πάση θυσία τον σκοπό.
Αντί αυτού απωλέσθη σχεδόν ένα ολόκληρος χρόνος, που επιτρέπει να ισχυροποιηθούν και να είναι σε πλεονεκτικότερη θέση, οι τράπεζες, το Δημόσιο, οι εταιρείες κ.λ.π.
Με την τεχνολογία να μας ξεπερνάει κάνοντας μας παρελθόν και εμάς να φαινόμαστε ανεπαρκής
Βέβαια η αποτυχημένη αυτή επιλογή δεν έχει μόνο σχέση με την επάρκεια των Διοικούντων, αλλά και τον τρόπο διοίκησης που εφαρμόζεται στο κλάδο.
Ένα από τα παράδοξα είναι ότι ο κλάδος παραμένει «εκτός πραγματικού χρόνου» με αποτέλεσμα και αν οι πληροφορίες που αποκτούμε ήσαν σωστές, τις περισσότερες φορές ήσαν εκτός χρόνου. Δεν είναι λοιπόν απορίας άξιο πως οι δικές μας παραλήψεις προσωπικές αντιπαραθέσεις και φιλοδοξίες, σε συνδυασμό με τη στάση συμφερόντων, συντελούν στην καταστροφή μας.
Δυστυχώς, η συμπεριφορά του σημερινού διοικητικού συμβουλίου της Αθήνας χαρακτηρίζεται από έλλειψη αλληλεγγύης. Φυσικά, ευθύνες υπάρχουν. Πριν από ένα χρόνο έγραφα τα ίδια. Το Διοικητικό Συμβούλιο είναι ανύπαρκτο, το είδαμε, το διαπιστώνουμε κάθε μέρα, υπάρχει έλλειμμα λογοδοσίας απέναντι στους συναδέλφους.
Πιστεύουν άραγε πως οι συνάδελφοι δεν έχουν καταλάβει ότι φοβούνται και να αναφερθούν στη λέξη “ΕΡΓΟ”?
Προτείνουμε συγκέντρωση σε ξεκάθαρους στόχους με μείωση των ανισοτήτων και την αναγέννηση των δημοκρατικών θεσμών.
Χρειάζεται σχέδιο λύσεων και αξιοπιστία με γνώση της κοινωνικής πρακτικότητας και των συσχετισμών.
Επίσης χρειάζονται τα πρόσωπα που το συνδικαλιστικό τους κεφάλαιο προκύπτει από τις ιδέες που εκφράζουν και όχι από το ρουσφέτι, τα οφίτσια και πράξεις που υπονομεύουν το μέλλον του κλάδου μας και των νεώτερων γενεών.
Με ερώτημα: ΠΟΙΟΙ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΜΕ ΑΙΣΘΗΜΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΕΤΩΝ?