Μόλις χτες γύρισα από ταξίδι στην Αρμενία, συνοδεύοντας τον Πρόεδρο κ. Πρεκετέ σε εκδήλωσε της ΔΕΔΕ και θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις μου.
Ένοιωσα πολύ άβολα όταν από τις 17 χώρες που συμμετείχαμε μόνο εμείς – ΜΟΝΟ – δεν έχουμε ακόμα πτυχίο νομικής.
Όλοι μέσω του πτυχίου τους και του επιπέδου μορφώσεώς τους διεκδίκησαν και πέτυχαν τεράστια κομμάτια επαγγελματικής ύλης και τώρα μπορούν και βλέπουν το μέλλον τους με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Όλα αυτά αυτοί γιατί εμείς, ανίκανοι να αντισταθούμε στα λαϊκίστικα κελεύσματα, κάνουμε έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις με στόχο να αναστείλουμε την εφαρμογή του νόμου για το πτυχίο για 3 ή 23 χρόνια ακόμα, έτσι ώστε να γίνουν τα παιδιά μας και τα παισδιά των παιδιών μας δικαστικοί επιμελητές.
Άραγε όλοι αυτοί που τρέχουν και υπόσχονται τα πάντα στους πάντες έχουν καθόλου σκεφτεί πως ενεργώντας έτσι λαϊκίστικα και επιπόλαια όχι μόνο – στο τέλος – δεν θα γίνουν επιμελητές τα παιδιά των παιδιών μας αλλά θα πεινάσουμε και οι εν ενεργεία, αφού θα ξυπνήσουμε χωρίς δουλειά κάποιο πρωΐ??
Νίκος Αντωνίου
Πέτρο,
Χαίρομαι ιδιαίτερα που νέοι δικαστικοί επιμελητές έχουν απόψεις σαν αυτή που μας καταθέτεις παραπάνω, γιατί αυτό γεμίζει με ελπίδα, αισιοδοξία και διάθεση για αγώνα όλους μας. Για να μην πούμε λοιπόν στο μέλλον “ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ” πρέπει να πούμε σήμερα “ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ” που μας δείχνουν τον δρόμο.
Οποίοι στηρίζουν την πρόταση για την παράταση για ακόμα τρία έτη του ισχύοντος καθεστώτος για το διορισμό δικαστικών επιμελητών καθώς και όσοι -ακόμα χειρότερα- υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει οι νέοι συνάδελφοι να προέρχονται απο τη νομική σχολή , καθώς τάχα θα δημιουργηθεί επάγγελμα δυο ταχυτήτων , είτε ειναι ιδιοτελείς -προσπάθεια εξασφάλισης ψήφων , “επιτυχία” δικών τους παιδιών στο διαγωνισμό – , είτε ανήκουν ,στην πλειοψηφία έν αγνοία τους καθώς δεν έχουν την παιδεία ή την ευστροφία να ξεχωρίσουν το πραγματικό συλλογικό καλό από το πρόσκαιρο κομματικό η άλλο συμφέρον , στο μέρος αυτό της κοινωνίας το οποίο κατα την προσωπική μου άποψη ειναι το συντηρητικότερο και αντιστέκεται σε οποιαδήποτε αλλαγή , εξέλιξη ή πρόκληση . Δεν υπάρχει τίποτε το αριστερό η το ” κεντροαριστερό ” στην άρνηση της προόδου , της εξέλιξης και των προκλήσεων . Πόσο μάλλον όταν αυτή η εξέλιξη ειναι στα ματιά τα δικά μου ίσως η μεγαλύτερη κατάκτηση των δικαστικών επιμελητών . Η είσοδος στο επάγγελμα νέων νομικών επιστημόνων οι οποίοι μαζί με τους νέους δικαστικούς επιμελητές -οι οποίοι απο άποψη νομικής κατάρτισης απέχουν αρκετά και προς το καλύτερο απο τους παλαιότερους συναδέλφους – θα τραβήξουν το επάγγελμα μπροστά , θα το αναβαθμίσουν και τελικά θα προσφέρουν ανώτερες υπηρεσίες και στους πολίτες αλλά και στον ίδιο τον κλάδο . Εγώ αλλά και πολλοί απο τους νέους δικαστικούς επιμελητές με τους οποίους μιλάω δε φοβόμαστε την εξέλιξη και τις προκλήσεις αλλά τρέμουμε και απεχθανόμαστε τη συντήρηση και την κουτοπονηριά . Γιατί αποδείχτηκε και τα τελευταία χρόνια ότι η συντήρηση και η κουτοπονηριά έφεραν μια χώρα στα πρόθυρα της κατάρρευσης , πόσο μάλλον έναν επαγγελματικό κλάδο 2000 ανθρώπων . Ο αγώνας μας λοιπόν δεν πρέπει να κατευθυνθεί προς την ανάσχεση της προόδου και την αποφυγή των προκλήσεων , αλλά μόνο και αποκλειστικά εναντίον της συντήρησης , της κουτοπονηριας , της αδιαφάνειας και του λαϊκισμού .
Σκεφτήκατε ποτέ κύριοι,
Τι νιώθουν κ τι προσπάθεια κ κόπο καταβάλουν οι ασκούμενοι Δικ. Επιμελητές προκειμένου να πετύχουν σε αυτές τις εξετάσεις τα τελευταία χρόνια?
Και όταν έρχεται επιτέλους εκείνη η ώρα που θα δουν το όνομα τους δημοσιευμένο στη λίστα των επιτυχόντων θεωρούν ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματα τους.
Στην πορεία βέβαια ανακαλύπτουν ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές απαιτήσεις (ασφάλεια, εφορία, έξοδα γραφείου κλπ). Αυτό όμως το γνωρίζουν κ κάποιοί επιτήδειοι οι οποίοι αμέσως τους πλησιάζουν κ τους προσφέρουν αντικείμενο εργασίας (κυρίως επιδόσεις) με τους δικούς τους φυσικά όρους.
Καταλήγουν λοιπόν να γίνονται υπάλληλοι ή άνεργοι δικαστικοί επιμελητές.
Που να στραφούν, από ποιον να ζητήσουν βοήθεια κ υποστήριξη
Η απελπισία και η αγανάκτηση οδηγεί εμάς τους νέους να γινόμαστε αδίστακτοι και να πετάμε στο κατώφλι της πόρτας μας ότι οι παλαιότερες γενιές με αγώνες και κόπο είχαν πετύχει.
Ψάχνουμε όλοι οι νέοι συνάδελφοι έναν Καθαρό ΗΓΕΤΗ αλλά και Ικανό Manager που θα έχει βρει την λύση στο Πρόβλημα πριν αυτό δημιουργηθεί.
Eυτυχώς Νίκο, τελικά αντισταθήκαμε στα λαϊκίστικα κελεύσματα και οι συνάδελφοι ψήφισαν ΟΧΙ στην αναστολή της εφαρμογής του νόμου για το πτυχίο Νομικής. Αυτό τουλάχιστον είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα ότι κάποια στιγμή θα πούμε STOP στα ρουσφέτια που γίνονται για τα “ψηφαλάκια” στις εκλογές και θα υπερασπίσουμε τα κεκτημένα που είναι προς την κατεύθυνση της σωτηρίας του Κλάδου μας και μόνο. Επίσης θα πρέπει κάποια στιγμή να αναγνωρίζουμε την προσφορά αυτών που αγωνίζονται να πετύχουν στόχους που είναι προς όφελος όλων μας και όχι για το προσωπικό τους συμφέρον. Τότε θα είμαστε συνδικαλιστικά υγιείς……