Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

      Όταν κατά το πρόσφατο παρελθόν καταθέταμε ως παράταξη σημαντικές προτάσεις με εισηγητική έκθεση και πλαίσιο εφαρμογής προς ψήφιση,  όπως για τις ηλεκτρονικές υπογραφές – ηλεκτρονικές επιδόσεις – ηλεκτρονικότητα – προείσπραξη,  μητρώο, άρθρο 51  άρθρο 139 κ.λ.π, ήτοι σημαντικές προτάσεις για το μέλλον του κλάδου, ο κ. Μήτσης ως «αντιπρόεδρος τότε» το μόνο χρώμα που ήξερε ήταν το λευκό, δηλαδή παρέμενε ουδέτερος εξυπηρετώντας τα συνδικαλιστικά του συμφέροντα.

      Σήμερα ο κ. Μήτσης,  ως πρόεδρος δεν παραλείπει να λέγει στην εκτελεστική γραμματεία της ΟΔΕΕ ότι θα καθυστερήσει όσο πιο πολύ μπορεί την ηλεκτρονικότητα του κλάδου μέχρι να συνταξιοδοτηθούν κάποιοι συνάδελφοι, λες και κάθε χρόνο δεν παίρνουν και άλλοι συνάδελφοι σειρά για συνταξιοδότηση.

Για χρόνια περνούσε το μήνυμα ότι για όλα φταίει η ΠΡΟΣΥΔΕ, της οποίας επί σειρά ετών ήταν μέλος και εκ των βασικών στελεχών της.

      Του άρεσε, τον βόλευε, πέρναγε το μήνυμα…… Τα προβλήματα όμως, δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας. Συνεχίζουν να υπάρχουν, συσσωρεύονται, μεγαλώνουν, οξύνονται μέχρι το σημείο που ο κρότος που κάνουν όταν φτάσουν στο «ως εδώ και μη παρέκει» να είναι εκκωφαντικός.  Αντηχεί ως βεγγαλικό το πρόβλημα καταρράκωσης του κλάδου και το έλλειμμα οράματος του προέδρου και της παράταξής του για το μέλλον του κλάδου.

      Χαρακτηριστικό παράδειγμα η οικονομική κρίση που μαστίζει τον κλάδο πολλά χρόνια τώρα, σχεδόν μια δεκαετία, γιατί κάποιοι δείλιασαν, κάποιοι σκέφτηκαν πονηρά, κάποιοι αποστασιοποιήθηκαν και κρύφτηκαν πίσω από συνδικαλιστικά τερτίπια για να μην παλέψουν. Πέταξαν λευκή πετσέτα όταν έπρεπε να παρθούν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του κλάδου, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους και να μην χρεωθούν- κατά την άποψή τους- τις εξελίξεις που έτρεχαν με ρυθμό καταιγιστικό.

      Επέλεξαν την αποχή και την αδράνεια, προσπαθώντας να αποφύγουν να κριθούν αρνητικά από τους συναδέλφους και αφήνοντας την καυτή πατάτα στην τότε διοίκηση. Το αποτέλεσμα το ζούμε σήμερα όλοι στο πετσί μας.

     Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,  

      Οι μάχες για την επιβίωση του κλάδου δεν τελειώνουν ποτέ. Η ιστορία προχωράει….. Κάποιοι παλεύουν για το καλύτερο του κλάδου και των συναδέλφων αποτυπώνοντας εγγράφως τις ιδέες, σκέψεις,  προτάσεις τους, ιδίως για το μέλλον των νέων συναδέλφων, και κάποιοι άλλοι απλά μουντζουρώνουν έχοντας πινέλα  και κάνοντας το άσπρο μαύρο.

      Σήμερα, έχουμε την ευκαιρία, κάνοντας μια απέλπιδα προσπάθεια, να λύσουμε μια μεγάλη μας εκκρεμότητα. Ήρθε ύστερα από 5 χρόνια και μας ξαναχτύπησε τη πόρτα ένα από τα βασικά στοιχεία που πέταξαν οι σημερινοί διοικούντες κατά το παρελθόν στα σκουπίδια φωνάζοντας λευκό, και ο λόγος εν προκειμένω περί της ηλεκτρονικής πλατφόρμας, των ηλεκτρονικών υπογραφών, των ηλεκτρονικών επιδόσεων και πολλά άλλα.

       Εντέλει, οι ίδιες οι εξελίξεις μετέτρεψαν το λευκό χρώμα σε κόκκινο, με την εντολή ή συμμορφώνεστε με τα νέα δεδομένα ή οδεύετε προς τα αποδυτήρια της ιστορίας…..
Το θέμα της ηλεκτρονικότητας είναι η πρώτη φορά που συζητείται με καθολική συναίνεση μετά το 2014 με την πίεση να βαραίνει αφόρητα τον κλάδο. Οι πάντες γνωρίζουν πολύ καλά πλέον ότι η πολυπόθητη πορεία μας προς το μέλλον περνάει υποχρεωτικά μέσω των υποδομών ηλεκτρονικότητας.
Ο δρόμος, λοιπόν, είναι ανοιχτός. Είναι στο χέρι μας, πλέον, να αποφασίσουμε αν θέλουμε να αλλάξουμε τα δεδομένα. Είναι στο χέρι μας να μπούμε στη μάχη και να παλέψουμε. Να παλέψουμε με σεβασμό, σοβαρότητα και ενότητα για μια λύση που θα πηγαίνει τον κλάδο ένα βήμα μπροστά, μια λύση όμως που θα βάλει μια και καλή τέλος στους εκμεταλλευτές των συναδέλφων και σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι ο κλάδος είναι τσιφλίκι τους. Για να γίνει, όμως, αυτό χρειαζόμαστε τους πάντες, οι οποίοι οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, με συγκεκριμένες θέσεις και αναλογισμό του ιστορικού τους ρόλου. Και όλα αυτά όχι σε παρασκηνιακές διαβουλεύσεις αλλά με πλήρη διαφάνεια στα συμβούλια συλλόγων και στην ΟΔΕΕ, με καταγραφή των απόψεων του καθενός και παράλληλη ενημέρωση των συναδέλφων τόσο για τις θέσεις μας όσο και για την πορεία των διαπραγματεύσεων.
Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα από μια διαπραγμάτευση που γίνεται σε πνεύμα καλής θέλησης, μια διαπραγμάτευση που θα μας βρει όλους υποστηρικτές μιας κοινής γραμμής.
Η ευκαιρία είναι ιστορική και τεράστιες θα είναι οι ευθύνες όσων δεν συνεισφέρουν στην επίλυση του προβλήματος. Είναι ευκαιρία να λύσουμε ένα από τα μεγάλα ζητήματα μας με τρόπο βιώσιμο και απολύτως συμβατό με τα συμφέροντα του κλάδου μας.

      Τα μικροσυνδικαλιστικά παιχνίδια που παίζονται ακόμη και οι «κόκκινες γραμμές» για εσωτερική κατανάλωση δεν έχουν θέση στα κλαδικά ζητήματα.
Όποιος προσπαθήσει να κρύψει ακόμα μια φορά κι ακόμα ένα πρόβλημα κάτω από το χαλί και να μεταθέσει την καυτή πατάτα στο μέλλον, μάλλον κακές υπηρεσίες προσφέρει στον κλάδο….. Όλοι θα κριθούν με βάση τη δυνατότητα τους να λύνουν προβλήματα και όχι να τα αποφεύγουν.

 Ερωτάστε, λοιπόν, κ. Πρόεδρε :

– Πότε καταθέσατε τις προτάσεις σας ως πρόεδρος της ΟΔΕΕ και του Συλλόγου της Αθήνας, σε σχέση με το ζήτημα της ηλεκτρονικότητας;

– Πού και πότε αποτυπώθηκε η θέση του κλάδου για τα θέματα που συζητούνται στην νομοπαρασκευαστική επιτροπή;

Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχετε υπογράψει σύμβαση με την εταιρεία GUnet,  που συνεργάζεται το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, αρχικά για τις ηλεκτρονικές υπογραφές και το Μητρώο ενώ έχετε την εξουσιοδότηση και τα χρήματα;

Γιατί προσπαθείτε να συνδέσετε το σύνολο της ηλεκτρονικότητας του κλάδου με το προεδρικό διάταγμα για τις ηλεκτρονικές επιδόσεις, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο, δεν σας έχουν ενημερώσει οι σοβαροί σύμβουλοί σας ότι η ηλεκτρονικότητα είναι δενδροειδής;

Γιατί δημιουργείτε προσχώματα και κολλήματα στην επιτροπή προκειμένου να μην ολοκληρώσει το έργο της;

Ποιος «φωστήρας» σας είπε ότι, όταν αγοράζεις ένα προϊόν αυτό ανήκει στον πωλητή;

Τα ερωτήματα βέβαια είναι πολλά.

       Πολύ φοβάμαι ότι και πάλι οι όποιες ενέργειές σας, δικές σας και των περιφερειακών σας συμβούλων, απλώς ενισχύουν τις δυνάμεις της αδράνειας και στοχεύουν μόνο στη διατήρηση της καρέκλας και στη δημιουργία εντυπώσεων για εσωτερική κατανάλωση.

       Γιατί, αν επιβεβαιωθούν οι φόβοι μου, τότε θα αναγκαστώ να επαναλάβω την ιστορική φράση της Μαλβίνας για τους άτολμους συνδικαλιστές ότι είναι 10 κ(όλοι) που ψάχνουν καρέκλα.

Με εκτίμηση

Μιχάλης Κανέλλος