Kυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Διαβάζοντας το κείμενο του Γιάννη Παπακωνσταντίνου και το σχόλιο του Δημήτρη Γέμελου εξεπλάγην από τα γραφόμενά τους για τους εξής λόγους:
Το 2006 όταν ανέλαβα Ταμίας του Συλλόγου μας με Πρόεδρο το Θύμιο Πρεκετέ ο έλεγχος της συμμόρφωσης των μελών του Συλλόγου στην καταβολή του αναλογούντος μερίσματος ήταν ανύπαρκτος και τα έγγραφα – πίνακες εξόδων – ήταν σε μαύρες σακούλες σκουπιδιών πεταγμένες για περισσότερο από 4-5 έτη.
Αποφασίστηκε λοιπόν, το έτος 2007, και εγώ μαζί με το συνάδελφο Απόστολο Κατσαρό αναλάβαμε την υποχρέωση να δημιουργήσουμε ηλεκτρονική βάση δεδομένων όπου θα έμπαιναν όλοι οι υπάρχοντες και “ξεχασμένοι” πίνακες μέχρι τότε και στη συνέχεια θα ήταν ένα εργαλείο στα χέρια του Συλλόγου και των ελεγκτικών οργάνων του αφού πλέον θα ήταν εύκολη η συνέχιση της τροφοδότησης-επικαιροποίησης της βάσης δεδομένων με τους νέους πίνακες, όπως αυτοί εισέρχονταν στο Σύλλογο για θεώρηση.
Πράγματι το έτος 2008 παραδώσαμε στο Δ.Σ. του Συλλόγου την πλατφόρμα δεδομένων έχοντας «φορτωμένους» όλους τους χιλιάδες πίνακες μέχρι τότε. Από την επεξεργασία τους προέκυψαν σοβαρότατες παρατυπίες από αρκετούς συναδέλφους {οι οποίοι συμμορφώθηκαν αμέσως και κατέθεσαν τα χρήματα} αλλά και πολύ γνωστή εταιρεία συναδέλφων και οδήγησε στην παραίτηση «διάσημου» συναδέλφου {αφού και αυτοί κατέθεσαν όλα τα μεγάλα, ομολογουμένως ποσά}.
Από το έτος 2010 όταν και ανέλαβε η κ. Τριανταφύλλου το Ταμείο του Συλλόγου και παρέλαβε τους κωδικούς εισόδου στην πλατφόρμα πινάκων, θεωρούσα και μέχρι να διαβάσω το κείμενο του κ. Παπακωνσταντίνου πως ο Σύλλογος συνέχιζε την υποχρέωση αυτή [ενημέρωσης και επικαιροποίησης] και πως το θέμα θεωρείται λήξαν.
Καλούνται λοιπόν ο Πρόεδρος του Συλλόγου αλλά και η ταμίας του Συλλόγου κ. Τριανταφύλλου, προς αποφυγή δυσάρεστων «δεύτερων σκέψεων», να γνωστοποιήσουν αμέσως και χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση όλους τους πίνακες μερίσματος που υπάρχουν στην πλατφόρμα δεδομένων για όλα τα έτη της θητείας τους [τα τελευταία 9 έτη] αλλά κυρίως του τελευταίου έτους ώστε να ησυχάσουμε όλοι πως ότι φτιάξαμε “όλοι μαζί” όπως υποστηρίζουν δεν το καταστρέψαν “ολομόναχοι”.
Διονύσης Κριάρης