Κάθε μέρα που περνάει, το συνδικαλιστικό μας θέατρο σκιών συνεχίζει να ξοδεύει τα πολύτιμα αποθέματα χρόνου, δυνάμεων και ανοχών μας, προσπαθώντας να διαμορφώσει ένα δημόσιο αίσθημα ικανοποίησής ότι οι δήθεν προτάσεις τους για δυναμικούς αγώνες έφεραν το θεμιτό αποτέλεσμα.

……..«να μην ψηφίσουν Πρόεδρο Δημοκρατίας  για να προκαλέσουμε εκλογές», υποστήριζαν κάποιοι με θέρμη  και που σήμερα σπεύδουν να το μαζέψουν λέγοντας ότι «……..γράφοντας ένα “γράμμα” στους δικούς μας ανθρώπους γιατί εμείς… απευθυνόμαστε σε διαφορετικούς “ανθρώπους’’. Οι απόψεις, η γνώμη μας έχουν άλλους αποδέκτες.  Το δικό μας ακροατήριο ……και μας το κάνουνε και  πενταράκια… εννοούσαμε την ενημέρωση της κοινωνίας μέσα από τον αγώνα του κλάδου….. Για την αφύπνιση και την αντίδρασή της….. Για να πέσει η αντιλαϊκή κυβέρνηση από τα κάτω κι από ΑΡΙΣΤΕΡΑ…. Η λαϊκή αγανάκτηση είναι σωρευτική. Η δική μας “μικρή” πίεση … το βλέπουν ή όχι, έβαλε και τη δική της σφραγίδα στις εξελίξεις».

ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ τώρα γιατί πήραν απόφαση οι Σύμμαχοι, «Συμμαχία και Ριζοσπαστική Παρέμβαση» και έκανε ο Σύλλογος της Αθήνας Αποχή …. Ενημέρωναν την Κοινωνία για τα προβλήματα του κλάδου υπογράφοντας χιλιάδες άδειες για Επιδόσεις και Κατασχέσεις για επικοινωνιακούς λόγους….Αυτή είναι η αριστερά και η πρόοδος που επαγγέλλονται…

Με την τακτική τους αυτή όχι μόνο αψήφησαν συλλογικές αποφάσεις της Ομοσπονδίας αλλά, κυρίως διέσπασαν τον κλάδο. Γιατί έτσι αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία οι θιασώτες των πιο συντηρητικών και αναχρονιστικών αντιλήψεων…Αυτή είναι η δική τους σχέση με το κίνημα…Την ξέρουμε «σύντροφοι» τη μέθοδό σας: ότι δεν το ελέγχετε, φροντίζετε να το καπελώσετε….

«Πέτυχε» η αποχή τους, απέδειξαν στον εαυτό τους και στο δικό τους ακροατήριο ότι τα καταφέρνουν στην επαναστατική γυμναστική, επιλέγοντας ως κλάδος να μείνουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν και νομίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα ζήσουμε καλύτερα……..

Σαν να μην έφτανε αυτό έστησαν και δεύτερη έκτακτη Γενική συνέλευση με κλαδικά θέματα κ.λ.π προκειμένου «με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να καθορίσουν την νέα στρατηγική του κλαδου, τους στόχους του, τα άμεσα αιτήματά του, την τακτική του, τον τρόπο λειτουργίας του». «Μόνος του ο σύλλογος»,  όπως ισχυρίζονται, μα και βέβαια μόνος του, αφού υποχρεώνουν τον σύλλογο να πρωταγωνιστήσει σε θέατρο σκιών και οι πρωταγωνιστές του θιάσου να μην αναγνωρίζουν το ανώτατο όργανο που είναι η Ομοσπονδία !!!

Το έργο που ανέβασε ο θίασος ήταν σε τρεις πράξεις, η μεν πρώτη πράξη αναφερόταν στις επικείμενες εκλογές, η δεύτερη πράξη στον απολογισμό της αποχής και στην τρίτη πράξη αναφέρθηκαν στον τοπικό προσδιορισμό  και θέματα που ήδη έχουν δρομολογηθεί από την Ομοσπονδία, όπως το άρθρο 139 που είναι στη επιτροπή.

Καλή η παράσταση, μόνο που το κοινό είναι ποιοτικό και δεν έκοψε πολλά εισιτήρια, κοινώς δεν είχε απαρτία….

Ξέχασαν όμως οι ‘αριστεροί’ συνδικαλιστές ότι  στοιχειώδεις κανόνες δημοκρατίας, διαφάνειας και αναλογικότητας επιβάλλουν την εφαρμογή του άρθρου 139 σε πανελλαδικό επίπεδο και όχι κατά Εφετειακή Περιφέρεια, όπως επιθυμούν κάποιοι, για δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα.

Εγκαλούν και την ΠΡΟΣΥΔΕ ότι επί 25 χρόνια οι άξιοι συνδικαλιστές της σας κορόιδευαν λέγοντας ότι «……στα χρόνια της μονοκρατορίας τους μας μετασχημάτισαν από δικαστικούς επιμελητές, σε “δραχμοφονιάδες κλητήρες“  και ότι το επάγγελμα μας το οφείλουμε αποκλειστικά στην καλή “Θεά τύχη”».

Στην πραγματικότητα  η έκτακτη αυτή συνέλευση ήταν ένα νέο γκάλοπ σε πραγματικό χρόνο για να δουν ποιους κέρδισαν για ψηφοφόρους και αν αυξήθηκε η δύναμη τους.

Οι δημοσκοπήσεις τους διέψευσαν και έμειναν να πανηγυρίζουν με τη σημαία στα χέρια…

Όταν σοβαρευτούν και μάθουν ότι οι σοβαροί συνδικαλιστές τις εισηγήσεις τους τις έχουν ήδη διανείμει με κάθε μέσο προς γνώση όλων, καθορίζοντας το πλαίσιο συζήτησης των παρατάξεων για σοβαρά θέματα που αφορούν τον κλάδο και όχι την παράταξη τους, τότε κάτι ίσως να αλλάξει.

Συνάδελφοι το κόστος αυτής της συνδικαλιστικής τεχνητής πόλωσης είναι ήδη μεγάλο και το καταβάλλουμε εμείς οι ίδιοι μέρα με την ημέρα. Βεβαίως, μας έχουν βρει πολλά  δεινά, τα οποία ενδεχομένως να μπορούσαμε σε κάποιο βαθμό να αποφύγουμε, εάν πριν την εκδήλωση της κρίσης ήμασταν πιο ξεκάθαροι και πιο αυστηροί με τον εαυτό μας .

Ζούμε σε μία εποχή που τα πάντα γύρω μας ανατρέπονται με μεγάλες ταχύτητες, κάθε νέα ηλεκτρονική εφαρμογή στον Κυβερνητικό χώρο μας μειώνει την δουλειά μας, χάνουμε ύλη και αυτό θα συνεχίσει να γίνεται και στο μέλλον ολοένα και περισσότερο. Είναι η ώρα που θα πρέπει να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε πίσω μας, είναι η ώρα που ή θα τολμήσουμε με γενναιότητα να προλάβουμε και να δημιουργήσουμε εμείς τις εξελίξεις ή θα γίνουμε παρελθόν όπως πχ. οι εκτελωνιστές.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι σε λιγότερο από δύο χρόνια αν δεν αλλάξουμε φιλοσοφία και δεν μπορέσουμε να αντικαταστήσουμε την ύλη μας, θα βρεθούμε μπροστά από τραγικά αδιέξοδα.

Ως παράταξη, έχουμε ήδη υποβάλλει δέσμη προτάσεων, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.. προτάσεις που ενσαρκώνουν μια νέα συνδικαλιστική νοοτροπία και επιχειρούν ταυτόχρονα να αναδείξουν λύσεις στα κρίσιμα προβλήματα του κλάδου.

Π.χ το άρθρο 139 και ο δίκαιος τρόπος εφαρμογής του που το επεξεργάζεται πενταμελής επιτροπή, αθέμιτος ανταγωνισμός και τρόποι  αντιμετώπισής του, εφαρμογή άρθρου 51 και προείσπραξη της αμοιβής μας , πού έχουν κατατεθεί επίσημα στην Ομοσπονδία για να διατυπώσουν άποψη οι Σύλλογοι που ο Σύλλογος της Αθήνας ούτε που τα έχει διαβάσει και βρίσκονται σε πλήρη μεσάνυχτα ενώ είναι είδη σε διαβούλευση, σύνταξη διαπιστωτικών πράξεων, σύνταξη συμφωνητικών εξωδικαστικού συμβιβασμού κλπ.

Δεν διεκδικούμε το αλάθητο ούτε θεωρούμε ότι έχουμε εύκολες και μαγικές λύσεις για όλα τα προβλήματα….. τις σκέψεις μας, τις θέσεις μας και τις προτάσεις μας, τις θέτουμε σε δημόσια διαβούλευση, ώστε να αποτελέσουν πηγή προβληματισμού και συναινέσεων. Ας αποτελέσουν την πρώτη ύλη για να συνδιαμορφώσουμε όλοι μαζί το μέλλον μας.

Το μέλλον αυτό όμως, δεν μπορεί να είναι μια απλή γραμμική συνέχεια αυτού που βιώνουμε σήμερα, αλλά αποτελεί πρόκληση για αναζήτηση νέας ύλης για τη δουλειά μας, προσαρμοσμένης στις απαιτήσεις της νέας εποχής.

Ο δικαστικός επιμελητής του μέλλοντος πρέπει και θα παραμείνει απαραίτητο εργαλείο στην απονομή της δικαιοσύνης, με θεσμικά κατοχυρωμένο ρόλο, όπως συμβαίνει στις σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες,  μέσα από την προσαρμογή του στις νέες συνθήκες.

Από τις ευρωπαϊκές χώρες μπορούμε να αντλήσουμε χρήσιμα παραδείγματα για τον επικαιροποιημένο και ταυτόχρονα απαραίτητο ρόλο του δικαστικού επιμελητή στο σύγχρονο περιβάλλον.

Το κυρίαρχο ερώτημα όμως που πρέπει όλοι μαζί να απαντήσουμε είναι αν επιθυμούμε εμείς οι ίδιοι να τεθούμε μπροστάρηδες στις αλλαγές, που θα γίνουν έτσι κι αλλιώς, αν θα δρομολογήσουμε εμείς τις εξελίξεις ή θα παραμείνουμε μονίμως διαμαρτυρόμενοι για το μέλλον που χάσαμε και για τις εξελίξεις που μας προσπέρασαν.

Αγαπητοί συνάδελφοι, το μέλλον δεν θα μας περιμένει.

Αληθινά προοδευτικό στην εποχή μας δεν είναι οι εύκολες ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής, αλλά η ικανότητα να συνδιαμορφώνεις τις εξελίξεις και να δίνεις ένα νέο περιεχόμενο στο θεσμικό σου ρόλο.

Ας μην γίνουμε «τα παιδιά που έβλεπαν τα τρένα να περνούν»…..

Συναδελφικά,

Ο Γραμματέας

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΣ